Jak jedna z Animatorek Laudato si’ odnalazła swoje miejsce w relacji z Bogiem i ze stworzeniem

Anna Maria Bianchi z Włoch, zanim została Animatorką Laudato si’, poszukiwała  duchowości holistycznej, czegoś, co połączyłoby wszystkie aspekty jej katolickiej wiary.

„Prawdziwej” odpowiedzi na jęk i płacz Ziemi nie potrafiła odnaleźć w wielu zasłużonych stowarzyszeniach środowiskowych ani nawet w samej modlitwie – powiedziała.

Anna Maria została Animatorką Laudato si’ w maju. W ciągu zaledwie ośmiu miesięcy, jako rzeczniczka katolickich akcji przeciwdziałających kryzysowi klimatycznemu, pomogła przybliżyć Laudato si’ setkom ludzi w regionie Basilicata na południu Włoch.

„Teraz moja kolej, aby przekazać innym to, co otrzymałam za darmo, by próbować być “latarnią morską” poprzez pokazywanie każdemu tego, co odkryłam – powiedziała.

Na początku założyła koło Laudato si’ wraz z osobami ze swojej parafii San Francesco d’Assisi oraz z katolickimi organizacjami z okolicy. Koła Laudato si’ to małe grupy, które spotykają się regularnie, aby pogłębiać swoją relację z Bogiem jako Stwórcą i całym stworzeniem.

Podczas ubiegłorocznego Czasu dla Stworzenia, który odbywa się corocznie w dniach od 1 września do 4 października, Anna Maria poprowadziła pielgrzymkowy spacer.

Pięciokilometrowy spacer pomógł katolikom z całego regionu kontemplować stworzenie oraz wyrazić wdzięczność i pochwałę Stwórcy podczas corocznej modlitwy i podejmowanych działań na rzecz naszego wspólnego domu.

Podczas krótkich przerw ludzie czytali Laudato si’, psalmy lub wspólnie śpiewali. Modlitewny i inspirujący czas zakończył się wspólnym odśpiewaniem Pieśni Słonecznej św. Franciszka z Asyżu.

Teraz, jako przewodnicząca Diecezjalnej Rady Stowarzyszeń Świeckich diecezji Tursi-Lagonegro, Anna Maria dba o to, aby Laudato si’ zostało właściwie włączone w działalność duszpasterską diecezji w latach 2020-2021.

Niedawno znalazła trochę czasu, aby w rozmowie ze Światowym Ruchem Katolików na rzecz Środowiska opowiedzieć o tym, co pociągnęło ją w Laudato si’, dlaczego czuje się powołana do działania i dlaczego kontemplacja jest tak ważna.

Dlaczego chciałeś przekazać dobrą nowinę o Laudato si’ swojej społeczności? Dlaczego było to dla ciebie takie ważne?

Pragnienie i radość z szerzenia pozytywnej “zarazy” sprawiły, że automatycznie zaczęłam myśleć o utworzeniu koła … od koła do lokalnej społeczności (mojego miasta, mojej parafii), do obszaru społeczno-kulturowego (Val Sarmento), wspólnoty kościelnej (obszaru duszpasterskiego, diecezji) … jak fala koncentrycznych kół, która powstaje, gdy wrzucisz kamień do sadzawki z wodą.

O kontemplacji i kontemplacyjnym spacerze podczas Czasu dla Stworzenia

Aby naprawdę zobaczyć [stworzenie], trzeba zatrzymać się na chwilę… w miejscu o wielkiej urodzie, aby spokojnie spojrzeć w oczy i wejść w głęboką komunię z naszymi braćmi i siostrami oraz z naturą jako całością, która pozwala dzielić z ludźmi Boskie stworzenie i odkupienie w Chrystusie.

Zatrzymanie się to wyciszenie hałasu wokół i wewnątrz siebie. Jest to uciszenie wielu głosów, aby wsłuchać się w głos natury, który „wypełniony jest słowami miłości” (LS 225), i głos naszych braci i sióstr zubożonych naszą chciwością.

Dlaczego doświadczenie ekologicznego nawrócenia jest tak ważne

Chcemy być pielgrzymami, a nie wędrowcami po Laudato si’. I prawdopodobnie pielgrzymi w karawanie, a nie w samotności.

… Bycie pielgrzymem wymaga podróżowania z lekkością, pozbycia się tego, co zbędne, noszenia tylko tego, co niezbędne, co zależy od celu i czasu trwania podróży.

Na tej drodze zasadnicze znaczenie ma powrót do źródła spotkania z Panem, aby na nowo odkryć relację odpowiedzialnej wzajemności między człowiekiem a naturą.

Żyć duchowością związaną z Laudato si’, wytyczyć ścieżkę nawrócenia ekologicznego to coś więcej niż sama zmiana stylu życia: oznacza to znalezienie swojego „właściwego miejsca” w stworzeniu.

Bez stawiania człowieka we właściwym miejscu nic się nie zmieni, ponieważ korzeniem obecnego zła jest właśnie to, że człowiek nie uznaje już człowieka za stworzenie, postawa prowadząca do tego, że inne stworzenia nie są już postrzegane jako bracia i siostry.

Aby dokonać zmiany, konieczna jest refleksja nad teologią stworzenia.